Γάντι ταιριάζει η λαϊκή φράση στις δημοτικές εκλογές και για τους υποψήφιους δημάρχους Παπάγου – Χολαργού αφού διεκδικητές του τίτλου είναι τρία στελέχη της Νέας δημοκρατίας από την μία Αποστολόπουλος Τίγκας και Τούτουζας και ο πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου κ. Νικήτας Κανάκης, από την άλλη.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι δημοτικές εκλογές στον Δήμο Παπάγου – Χολαργού εξελίσσονται σε κόντρα μεταξύ κομμάτων και εθελοντικών οργανώσεων.

Όμως, ο τίτλος "τρεις κι ο κούκος" κινδυνεύει να επιβεβαιωθεί καθώς οι τέσσερις υποψήφιοι κινδυνεύουν να πάνε μόνοι τους στην κάλπη με τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους που μάζεψαν τους φίλους και τους συγγενείς τους, καθώς καταγράφεται μια τεράστια απροθυμία και αδιαφορία του κόσμου να πάει να ψηφίσει. Αν μάλιστα δεν υπήρχαν και οι Ευρωεκλογές και το κλίμα πόλωσης της κεντρικής πολιτικής σκηνής να σώσει λίγο την κατάσταση, πολύ πιθανό ήταν να είχαμε απουσίες ακόμη και από υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους.

Αν και οι πολιτικοί δείχνουν να μην νοιάζονται για την πραγματική ανταπόκριση που έχουν στον κόσμο (δεν έγινε η παραμικρή καμπάνια παρακίνησης από το δήμο μας) εντούτοις θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο κόσμος τους έχει απολύτως γραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αλαζονείας η ανάρτηση του κ. Αποστολόπουλου στην https://el.wikipedia.org/wiki/Ηλίας_Αποστολόπουλος ο οποίος έλαβε 5.791 ψήφους στις προηγούμενες εκλογές δηλαδή μόλις 12,3% των 47.000 κατοίκων Παπάγου και Χολαργού εντούτοις γράφει ότι το 2014 κέρδισε το δήμο, όντας επικεφαλής του ανεξάρτητου συνδυασμού "Μαζί για την πόλη μας", με ποσοστό 62%.

Είναι δηλαδή κλασικά αυτό που λέμε “σε φτύνουν κι έσύ νομίζεις ότι βρέχει”.

Και ο κ. Αποστολόπουλος δεν είναι βέβαια η μόνη περίπτωση Έλληνα πολιτικού που ουδόλως νοιάζεται ποιους πραγματικά εκπροσωπεί και πόση απήχηση έχει πραγματικά η γνώμη του. Αντιθέτως μάλιστα θα λέγαμε ανήκει στην πλειοψηφία των ελλήνων πολιτικών.

Σήμερα, λοιπόν, καταγράφεται έντονο το κλίμα της διάθεσης για αποχή ή της αδιάφορης ψήφου. Εδώ και δύο μήνες που έχει ενοίξει επισήμως η προεκλογική περίοδος ουδείς εκ των πολιτών ασχολήθηκε με προγράμματα και βέβαια ενώπιον κωφών δεν υπήρξε και κανένας πολιτικός διάλογος.

Αν δεν υπήρχε μάλιστα και το facebook για να λαμβάνουμε καθημερινά friend request από υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους μπορεί και να ξεχνάγαμε να πάμε στην κάλπη.

Ένα δεύτερο ποιοτικό στοιχείο που καταγράφεται είναι η πολύ χαμηλή προσδοκία και η πλήρης ανυπαρξία προβληματισμού για την επόμενη των εκλογών. Διάλογος για τα βαριά προβλήματα, Πεζοδρόμια, Στάθμευση, Κυκλοφοριακό, έλλειψη σχολείων και αθλητικών χώρων, ασφάλειας κλπ δεν έγινε κανένας. Παράλληλοι μονόλογοι χωρίς καμία σύνδεση μεταξύ τους που όμως δεν ενόχλησε τον κόσμο, ούτε κανένας μπήκε στον κόπο να συγκρίνει. «Θα ψηφίσω αυτόν διότι θα κάνει αυτό» τέτοιο πράγμα δεν θα ακούσεις πουθενά.

Ετσι, πηγαίνουμε σε ένα πολιτικό σύστημα πλήρως απαξιωμένο έως βαρετό όπου τελικά είναι κανείς να αναρωτιέται τι έχει απομείνει από την ίδια την δημοκρατία.