Με μία ταινία στην οποία συμμετείχαν σχεδόν όλα τα παιδιά της Στ’ τάξης του 5^ουΔημοτικού Χολαργού αποχαιρέτησαν το βράδυ της Τετάρτης στο Κηποθέατρο Παπάγου τα έξι χρόνια της δικής τους μαθητικής πορείας.

Τηρώντας πιστά όλα τα μέτρα κατά της πανδημίας, με τις απαιτούμενες αποστάσεις, τις μάσκες καθ΄ όλη τη διάρκεια, τα κενά καθίσματα ανάμεσα στις οικογένειες, ακόμα και για τα μικρά παιδιά που παρέμειναν καθισμένα τουλάχιστον για δύο ώρες, πραγματοποιήθηκε αυτή η όμορφη σχολική γιορτή.

Μία ταινία που έγινε ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια και τις δύσκολες συνθήκες του παρατεταμένου lockdown, κρατώντας τα παιδιά σε μία δημιουργική ενασχόληση που τόσο είχαν ανάγκη ειδικά αυτή την περίοδο.

Αθηνά Μπερδέκα και Άννα Ρέμπελου οι δύο εμψυχώτριες που ανέλαβαν το τεχνικό κομμάτι με τη σκηνοθεσία, το μοντάζ, και το σενάριο. Οι δύο τους αυτό που κυρίως κατάφεραν ήταν να ενεργοποιήσουν την αστείρευτη φαντασία των παιδιών, να συνδυάσουν το πραγματικά βιώματα με φαντασιακά και να τα αποτυπώσουν είτε παράγοντας γραπτό λόγο με το σενάριο, είτε εκφράζοντας τα με τις ερμηνείες τους. Και όλο αυτό σε ένα αποτέλεσμα που ενθουσίασε.

Ακούραστοι φυσικά «βοηθοί παραγωγής» η ομάδα των γονέων, που ήταν δίπλα σε όλη αυτή την πορεία, στηρίζοντας ουσιαστικά το εγχείρημα και που χωρίς αυτή την υποστήριξη, δεν θα ήταν εφικτή η παραγωγή της ταινίας. «Φέτος χάσατε πολλά. Δε σας αξίζει όμως να μιλάμε για μια χαμένη χρονιά. Μπράβο παιδιά τα καταφέρατε!» ανέφερε στο χαιρετισμό της η Αναστασία Γιαννικοπούλου.

Το σχολείο λοιπόν, στα καλύτερα του, που καταφέρνει όχι μόνο να ξεπερνά πρωτόγνωρες δυσκολίες αλλά και να δημιουργεί, και να μαθαίνει, και να χαμογελά με την αλληλεπίδραση και τη συνεργασία όλης της σχολικής κοινότητας. Και όπως χαριτολογώντας είπε η διευθύντρια Μαρία Μάσσου «οποιαδήποτε ομοιότητα με χαρακτήρες, είναι τυχαία»…