Ο Δημήτρης Ζάχαρης μεγάλωσε στον Χολαργό, ήταν μαθητής στα σχολεία του Χολαργού και εργάστηκε στις υπηρεσίες του Δήμου. Έτσι μετά τους αμέτρητους φίλους, που έκανε μεγαλώνοντας, διεύρυνε τον κύκλο των ανθρώπων, που τον γνώρισαν και τον αγαπούν εντός κι εκτός της πόλης. Ένας μεγάλος κύκλος ανθρώπων, που συγκλονίστηκαν, όταν πριν από κάποια χρόνια έμαθαν τα άσχημα νέα της υγείας του. Ο Δημήτρης διαγνώσθηκε με τη νόσο που επηρεάζει τον κινητικό νευρώνα, μία νόσο αρκετά επιθετική που του άλλαξε, όπως ήταν επόμενο, όλη του τη ζωή.

Σε αυτή τη δοκιμασία της ζωής ο Δημήτρης βρήκε την οδό της δημιουργίας. Με ένα ποιητικό ταξίδι αυτογνωσίας, μέσα από τον φόβο, τη σιωπή και την ελπίδα, και αποτύπωσε αρχικά στα πρώτα δύο βιβλία του που έφεραν τους τίτλους: "Προσοχή! Εκτός εκτελούνται έργα" και "Καταθέσεις και μαρτυρίες υπεράσπισης". Ενώ το 2025 φάνηκε από την αρχή πιο τολμηρό, με το τρίτο μεγάλο βήμα σε μία αυτοέκδοση ποιημάτων (αναμφισβήτητα είναι η αδυναμία του), αλλά αυτή τη φορά στο νέο βιβλίο περιέχονται και πεζά κείμενα. 

Με τον ποιητικό του λόγο να ισορροπεί ανάμεσα στην εξομολόγηση και την υπαρξιακή αναζήτηση, ο Δημήτρης Ζάχαρης παρουσιάζει το νέο του βιβλίο «Κατά φαντασίαν Υγιείς» – ένα έργο που γεννήθηκε μέσα από την εμπειρία της ασθένειας, της μοναξιάς και της βαθιάς ανάγκης για αυτογνωσία.

Μέσα από ποιήματα, σύντομα πεζά και στοχαστικές αναφορές, ο συγγραφέας αναμετριέται με τις εσωτερικές του σκιές και θέτει ερωτήματα για την ανθρώπινη ευαλωτότητα, την κοινωνική απομόνωση, αλλά και τη δυνατότητα λύτρωσης. Η φωνή του είναι ταυτόχρονα προσωπική και καθολική: αγγίζει τον αναγνώστη εκεί που η καθημερινότητα συχνά σιωπά.

Το έργο χωρίζεται σε τρία μέρη:
- Το Ταξίδι, που περιγράφει την αναζήτηση νοήματος.
- Τις Εσωτερικές σκιές, που αποτυπώνουν τον αγώνα με το τραύμα και την ψυχική δοκιμασία.
- Τη Λύτρωση, ως μια ήρεμη, εσωτερική συμφιλίωση.

Με αποτυπωμένες επιρροές από τον Jung, τον Freud και τον σύγχρονο φιλόσοφο Byung-Chul Han, το βιβλίο αρθρώνει έναν λογοτεχνικό λόγο που ξεπερνά τα όρια της αυτοβιογραφίας και μετατρέπεται σε συλλογική εμπειρία.

 

Έγραψε στη βιβλιοκριτική της για το "Κατά φαντασίαν Υγιείς" η Διώτη Δημητριάδου:

..."Στα τρία μέρη στα οποία χωρίζεται η ποιητική συλλογή (Ταξίδι και αναζητήσεις, Εσωτερικές σκιές, Ανατολή και λύτρωση), ο Ζάχαρης επιχειρεί όλη την επίπονη, συχνά «τυφλή» διαδρομή, από την αρχή της αναζήτησης μιας πορείας χωρίς οδηγίες, στην ανακάλυψη των σκιών, στους προσωπικούς δαίμονες που εγκαταβιούν στο βάθος της συνείδησης, στη βίωση της απελπισίας ως το απαραίτητο τίμημα για την αυτογνωσία (το έχει πει και ο Irvin Yalom), μέχρι την ανατολή μιας προσωπικής λύτρωσης, που παίρνει σάρκα και οστά όταν ο φόβος μεταλλάσσεται σε φως: Κάποτε, μου έβαλαν έναν βράχο να σηκώσω και να κουβαλήσω./ Σαν ακινησία στο δέρμα που οι άλλοι έλεγαν «σώμα»./ Ώσπου μια νύχτα, ο χρόνος σταμάτησε μαζί του να με παίρνει./ Αγριολούλουδα γεννήθηκαν στου βράχου τις ρωγμές/ και τον παρέσυραν να ξεχαστεί στις όχθες μιας λίμνης.// Τώρα, κρατάω φλόγα./ Δεν είμαι πια φόβος. Είμαι φως!/ Κι ο άνεμος με ταξιδεύει. («Ο βράχος που ανθίζει»). Όπως και κάθε προσωπική λύτρωση, έτσι κι αυτή, δεν χρειάζεται ερμηνείες, είναι ο ένας και μοναδικός για τον καθένα τρόπος βίωσης του άχθους της ζωής, όποιο κι αν είναι το μέγεθος, όποιο το τραύμα.

Στο εξώφυλλο το έργο του εικαστικού Κώστα Λάκη Κατά φαντασίαν υγιείς, ομότιτλο της συλλογής. με την ανθρώπινη φιγούρα, ανατρεπτική και απρόβλεπτη, ρεαλιστική όσο και υπερβατική. Πόσο ταιριαστή με στίχους από το ομότιτλο ποίημα: […] Ο κόσμος ένα πέλαγος από θραύσματα/ μικρών προσωπικών επαναστάσεων./ Εκεί κολυμπάμε όλοι, κατά φαντασίαν υγιείς/ με πληγές που ανοίγουν/ και γεμίζουν το στόμα μας με αίμα.// Και η σκιά μου συνεχίζει να παίζει σκάκι/ με ένα σπασμένο ρόδι, στον κήπο/ όπου φυτρώνουν κουτσά ρολόγια, δίχως αριθμούς"...

 

*το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από κεντρικά βιβλιοπωλεία, αλλά και με ηλεκτρονική παραγγελία μέσω της σελίδας του συγγραφέα https://thevoicelesspoet.bigcartel.com/