Μια ιδιότυπη αλλά ουσιαστική τάση φαίνεται να κερδίζει έδαφος στις γειτονιές του Παπάγου και του Χολαργού: οι ίδιοι οι κάτοικοι αναλαμβάνουν να ποτίζουν τις πλατείες, τα πάρκα, τα μικρά πράσινα σημεία της πόλης μας.

Η αρχή έγινε από τους επίμονους υπερασπιστές του χώρου στο γνωστό «Ελαφάκι» στον Άνω Παπάγο. Εκεί όπου ο Δήμος σχεδιάζει την ανέγερση Δημοτικού και Νηπιαγωγείου, ένα σχέδιο που έχει ήδη οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη μετά την όξυνση που προκάλεσε η παρουσία των ΜΑΤ για να διαλύσουν την πρώτη τους κινητοποίηση που είχε ως αίτημα ο χώρος να παραμείνει «πράσινος».

Αψηφώντας τα εμπόδια, οι περίοικοι οργανώθηκαν: φύτεψαν νέα δέντρα, εγκατέστησαν με δικές τους δαπάνες αυτόματο ποτιστικό σύστημα σε μεγάλο μέρος του χώρου και συγκρότησαν ομάδες εθελοντών που μεριμνούν για το επιπλέον πότισμα – τόσο απαραίτητο στις ακραίες θερμοκρασίες των τελευταίων καλοκαιριών.

Η εμπειρία αυτή γρήγορα «μεταφέρθηκε» και σε άλλες γειτονιές. Στην πλατεία Κονίτσης, οι κάτοικοι βρήκαν τα πράγματα κάπως πιο εύκολα: υπήρχε ήδη γεώτρηση, ενώ με αίτημά τους ο Δήμος τους προμήθευσε με λάστιχο μεγάλου μήκους. Έτσι, συγκροτήθηκαν ομάδες και το πράσινο της πλατείας από πλήρως εγκαταλελειμμένο άλλαξε όψη μέσα σε μικρό διάστημα.

Οι δράσεις προβλήθηκαν στα social media, παρακινώντας ακόμη περισσότερους. Έτσι, σήμερα ποτίζεται με την ίδια εθελοντική φροντίδα από άλλες όμως ομάδες πολιτών και το Μεγάλο Πάρκο της Κορυτσάς.

Οι κάτοικοι που συμμετέχουν μιλούν για αγανάκτηση απέναντι στην ολιγωρία των δημοσίων υπηρεσιών, αλλά και για την ανάγκη να προστατευτεί το κοινό καλό. «Μήπως έτσι κάποιοι βολεύονται;» τους ρωτάς. «Ναι, σίγουρα», απαντούν. «Όμως αν δεν το κάνουμε, τα δέντρα θα πεθάνουν». Ένα δίλημμα που συμπυκνώνει τη σκληρή πραγματικότητα της εποχής μας.

Την ίδια ώρα, οι κρατικές δομές δείχνουν να υποχωρούν ή και να καταρρέουν. Κάποτε οι υδροφόρες του Δήμου συμμετείχαν συστηματικά στο επιπλέον πότισμα. Σήμερα, το μόνο που συχνά βλέπουμε είναι νερά να τρέχουν άσκοπα, ποτίζοντας… τσιμέντα.